Informacje o bitwie pod Wilhelmshaven

Bitwa

















Obsada personalna 1 DPanc.



Dowódcy dywizji:


Zastępcy dowódcy dywizji:


Szefowie sztabu dywizji:

  • płk dypl. Jerzy Levittoux (25 II 1942 – 19 lipca 1944)
  • ppłk dypl. Ludwik Stankiewicz (do 27 IX 1945)
  • ppłk. dypl. Zbigniew Dudziński (do 1 VII 1946)
  • ppłk dypl. Ludwik Stankiewicz (do 10 VI 1947)
Ostatni etap rajdu 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka. Niemieckie Wilhelmshaven, gdzie poddało się dowództwo twierdzy i bazy Kriegsmarine, floty "Ostfrisland", 10 dywizji piechoty i 8 pułków piechoty i artylerii. Liczebnie: 2 admirałów, 1 generał, 1900 oficerów i 32 000 szeregowych. Zdobycz Polaków objęła: 3 krążowniki, 18 U-Bootów, 205 mniejszych okrętów wojennych i pomocniczych, 94 działa forteczne, 159 dział polowych, 560 ckm-ów, 370 lkm-ów, 40 000 karabinów, 280 000 pocisków artyleryjskich, 64 miliony sztuk amunicji do broni ręcznej, 23 000 granatów ręcznych i liczne składy torped i min oraz zmagazynowane zapasy żywności dla 500 000 żołnierzy na 3 




Szlak bojowy


Przez cały okres walk dowodził Pierwszą Dywizją Pancerną, która odegrała pierwszoplanową rolę w bitwie pod Falaise, zdobyła Abbeville, Saint-Omer, Cassel we Francji, Ypres i Gandawę w Belgii, Antwerpię (wspólnie z Brytyjczykami) i samodzielnie silnie bronioną Bredę w Holandii, kończąc swój szlak bojowy w Wilhelmshaven w Niemczech.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz